براساس گزارش فاکس‌نیوز، در سودان جنوبی بحران‌زده، برای زنده ماندن باید اعضای بدنت را قربانی کنی، قانونی که دست‌کم برای دانیل عمر 14 ساله اجرا شد. وی برای اینکه بتواند از خود در برابر انفجار بمب محافظت کند تنه درختی را در آغوش گرفت اما پس از جدا شدن از تنه درخت تنها یک دست داشت و دست دیگرش را از دست داده‌بود. عمر با توجه به بار سنگینی که برای گذران زندگی خانواده‌اش به دوش داشت به خبرنگار تایم گفته‌بود که ترجیح می‌داد به جای قطع شدن دستش در آن انفجار کشته می‌شد.
دیدن این مصاحبه میک ابلینگ را بهت‌زده کرد، وی که سازمان خصوصی Not Impossible Labs را بنیانگذاری کرده‌است تا با تولید ابزار‌های کمکی به افراد معلول کمک کند، خود سه پسر دارد و دیدن اینکه نوجوانی دستش را به این شکل از دست داده برایش قابل تحمل نبود.
باوجود اینکه صدها‌هزار نفر دراثر انفجار بمب‌ها و نارنجک‌ها در سودان جنوبی دچار نقص عضو می‌شوند، تولید انبوه اندام‌های مصنوعی موضوعی نیست که سازمان‌های مدافع حقوق بشر روی آن متمرکز باشند.
ابلینگ در نوامبر سال 2013 به همراه چاپگر سه‌بعدی و تجهیزات مورد نیاز آن برای یک ماه به سودان سفر کرد به این امید که بتواند دانیل عمر را یافته و برایش دست مصنوعی بسازد. چاپگرهای سه‌بعدی اندام‌های مصنوعی پلاستیکی را به شکلی می‌سازند که بسیار پیشرفته به نظر می‌آیند اما در حقیقت این اندام‌ها بسیار ساده و مکانیکی هستند. بازوی مصنوعی چاپ شده توسط این دستگاه از حرکاتی برای آزاد‌سازی کابل‌هایی استفاده می‌کند که مانند رباط در سرتاسر ساختار بازو پراکنده شده‌اند. زمانی که کاربر بخشی از بازو را تا کرده و حرکت می‌دهد کابل‌ها کشیده شده و انگشت‌ها باز و بسته می‌شوند.
ابلینگ نام پروژه خود را دانیل گذاشت درحالی‌که به هیچ‌وجه از یافتن دانیل عمر اطمینان نداشت. این نوجوان در یکی از کمپ‌های پناه‌جویان در ییدا در جنوب سودان زندگی می‌کرد. همچنین این نگرانی برای ابلینگ وجود داشت که شاید این نوجوان به وضعیتش خو گرفته باشد و نخواهد از یک سفید‌پوست طاس و قد‌بلند دست مصنوعی هدیه بگیرد.
زمانی که دانیل پیدا شد و برای دریافت دست مصنوعی در پروژه دانیل ثبت‌نام کرد، نسبت به تمامی اعضای تیم بد‌بین بود اما زمانی که دست مصنوعی روی بدنش نصب شد و وی توانست بعد از دو سال برای اولین بار یک قاشق را از روی میز بلند کند، همه‌چیز تغییر کرد.
هدف دیگر ابلینگ به اشتراک‌گذاری این پروژه با دیگر قربانیان جنگ در سودان جنوبی بود و برای این‌کار از پزشک ساکنی که جراحی دست دانیل را انجام داده‌بود کمک گرفت. پس از بازگشت ابلینگ پروژه دانیل ادامه پیدا کرد و اکنون به لطف دو چاپگر سه‌بعدی که ابلینگ در سودان باقی‌گذاشته، در هفته یک اندام مصنوعی چاپ می‌شود. این دو دستگاه قطعات مختلف اندام مصنوعی را چاپ کرده و قطعات توسط هشت متخصص سرهم‌بندی شده و با خصوصیات فیزیکی بدن قربانیان سازگار می‌شوند.
